Μαν, Άντονι

(Anthony Mann, Σαν Ντιέγκο, 1906 – Βερολίνο, 1967). Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αμερικανού σκηνοθέτη Εμίλ Άντον Μπάντμαν (Emil Anton Bundmann). Αμέσως μετά το σχολείο άρχισε να δουλεύει ως ηθοποιός στο Μπροντγουέι και ως παραγωγός. Τη δεκαετία του 1930 άρχισε να σκηνοθετεί για το θέατρο. Το 1938 προσελήφθη από τον παραγωγό του Χόλιγουντ Ντ. Σέλζνικ ως διευθυντής κάστινγκ και κυνηγός ταλέντων. Το 1939 άλλαξε το όνομά του και άρχισε να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη έως το 1942 οπότε σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, το χαμηλού προϋπολογισμού Δρ Μπροντγουέι (Dr Broadway). Εξασκούμενος σε ασήμαντα θρίλερ και μιούζικάλ, ο Μ. έμαθε να αποσπά το μέγιστο αποτέλεσμα από τα πιο ισχνά σενάρια, αξιοποιώντας τα κινηματογραφικά τεχνικά μέσα, και στα τέλη της δεκαετίας του 1940 το στιλ του ωρίμασε με μια σειρά από ατμοσφαιρικά φιλμ-νουάρ (T-men, Raw deal, He walked by night). Έγινε ευρύτερα γνωστός από τα γουέστερν που σκηνοθέτησε τη δεκαετία του 1950, όπως Η διάβαση του διαβόλου (Devil’s doorway, 1952), Η μακρινή χώρα (The far country, 1955), Ο άνθρωπος από το Λάραμι (The man from Laramie, 1955), Ο άνθρωπος της Δύσης (Man of the West, 1958) κ.ά. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 συνέχισε με επικές ταινίες υψηλού προϋπολογισμού οι οποίες συζητήθηκαν πολύ, όπως οι Ελ Σιντ (El Cid, 1961), μια από τις καλύτερες ιστορικές ταινίες της εποχής και Η πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (The fall of the Roman Empire, 1964). Ανάμεσα στις 50 και πλέον ταινίες που σκηνοθέτησε σημαντικές είναι επίσης Η βασίλισσα του τρόμου (Reigh of terror, 1949), Η ιστορία του Γκλεν Μίλερ (The Glenn Miller story, 1954) κ.ά.